معنی در درو - جستجوی لغت در جدول جو

دهی است کوچک از دهستان سربنان بخش زرند شهرستان کرمان واقع در 400 هزارگزی شمال خاوری زرند و چهار هزارگزی جنوب راه مالرو راور به زرند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

دره در

(دَرْ رَ دُ)

دهی است از دهستان خنامان شهرستان رفسنجان. واقع در 32هزارگزی شمال خاوری رفسنجان. و 20هزارگزی شمال راه شوسۀ رفسنجان به کرمان، با 1100 تن سکنه. آب آن از قنات و راه آن فرعی است. بنای زیارتگاه بی بی صفیه و شاهزاده عبدالله از نواده های موسی بن جعفر (ع) از آثار تاریخی آن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

دریارو

(گِ رِ تَ / تِ)

دریاگرفتگی. دریارونده. رونده در دریا. آنکه در دریا رود. دریاگذار. دریاپیما. از عالم (از قبیل) آتش رو و موکب رو. (آنندراج). سفرکننده در دریا. (ناظم الاطباء). دریانورد:
کله خود دریاروان چون حباب
بر آراسته خود همه روی آب.
ملاعبداﷲهاتفی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

زگ درو

(زِ دِ)

دهی از دهستان شهرویران است که در بخش حومه شهرستان مهاباد واقع است و 262 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

ده سرو

(دِهْ سَرْوْ)

دهی است از دهستان کوهمره سرخی بخش مرکزی شهرستان شیراز. واقع در 5هزارگزی جنوب باختری شیراز. سکنۀ آن 125 تن. آب آن از چشمه تأمین می شود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7)

لغت نامه دهخدا

دربدری

(دَ بِ دَ)

دربدربودن. صفت و حالت دربدر. آوارگی. پریشانی. نداشتن جا و محل اقامت ثابت از خود. بی خانمانی. و رجوع به دربدر شود

لغت نامه دهخدا

درچیرو

(دَ)

ده کوچکی است از دهستان سرنبان بخش زرند شهرستان کرمان، واقع در 36هزارگزی شمال خاوری زرند و سه هزارگزی خاور راه مالرو خانوک به راور. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

گرد رو

(گِ دِ)

اطراف و دور رو. (از برهان) (از آنندراج) :
گلشن حسن تو از آب گهر سیراب است
گرد رو چاه زنخدان ترا دولاب است.
سعید اشرف (از آنندراج).
، تسبیحی از مروارید که زنان بجهت خوش آیندگی بر گرد روی خود بندند. (برهان) (آنندراج). عقدرو که هر دو طرف رو بندند. (فرهنگ رشیدی). زینتی از گل طبیعی یا مصنوعی به زیر گلوی تا بناگوش وبه گرد روی عروس و جز آن استوار کنند:
ز جزعش رشتۀ لؤلؤ گسسته
ز گوهر گرد رو بر روی بسته.
محمد عصار (از فرهنگ رشیدی)

لغت نامه دهخدا

گرد رو

آنکه چهره اش گرد است: مردمانش (مردمان خمدان مستقر فغفور چین) گردروی اندو پهن بینی

فرهنگ لغت هوشیار

فر دره

چوب بزرگ گنده ای که در پس در سرای نهند تا گشوده نگردد

فرهنگ لغت هوشیار

دل درد

درد دل، آنکه مبتلی به شکم درد مزمن است

فرهنگ لغت هوشیار

دژ برو

بد خو زشت خوی گره بر ابرو زننده، خشم آلود غضبناک قهر آلود

فرهنگ لغت هوشیار

در بدر

کسی که از خاندان و خانه خود آواره شده. بی خانمان آواره سرگردان خانه بدوش

فرهنگ لغت هوشیار

در خور

شایسته موافق مناسب لایق سزاوار

فرهنگ لغت هوشیار

پر درد

پراندوه

فرهنگ لغت هوشیار

پر درود

پر ستایش پر ثنا

فرهنگ لغت هوشیار

پر دروغ

دروغ پرداز دروغگو کذاب، پراز دروغ پر از کذب. (چهارم بیامد بدرگاه شاه زبان پر دروغ و روان پر گناه) (فردوسی. لغ) یا پر دروغ بودن، دروغ پرداز بودن دروغگو بودن کذاب بودن: (یکی آنکه داور بود پر دروغ - بگیرد بر مرد دانش فروغ) (فردوسی)

فرهنگ لغت هوشیار